Diagnostyka Toksoplazmozy U Ludzi I Zwierząt W Ciąży

Spisu treści:

Diagnostyka Toksoplazmozy U Ludzi I Zwierząt W Ciąży
Diagnostyka Toksoplazmozy U Ludzi I Zwierząt W Ciąży

Wideo: Diagnostyka Toksoplazmozy U Ludzi I Zwierząt W Ciąży

Wideo: Diagnostyka Toksoplazmozy U Ludzi I Zwierząt W Ciąży
Wideo: Przeciwciała w ciąży – co i kiedy badać [HD] 2024, Marzec
Anonim

Zawartość strony

  • Zasady rozpoznawania toksoplazmozy
  • Pierwszy etap diagnozy - badanie pacjenta
  • Serologiczne metody diagnostyczne
  • Interpretacja analizy metodą ELISA
  • Alergiczna metoda diagnostyczna
  • Parazytologiczna metoda diagnostyki toksoplazmozy
  • Diagnostyka instrumentalna w kierunku toksoplazmozy
  • Instrumentalna diagnostyka toksoplazmozy
  • Diagnostyka różnicowa toksoplazmozy
  • Objawy wrodzonej toksoplazmozy
  • Nabyte objawy toksoplazmozy
  • Możesz pokonać pasożyty!

Toksoplazmoza to choroba zakaźna dotykająca ludzi i niektóre zwierzęta stałocieplne. Przedstawiciele rodziny kotów są uważani za głównych wektorów.

Choroba wywoływana jest przez mikroskopijne mikroorganizmy pasożytnicze. Chorobie tej bardzo często towarzyszy uszkodzenie układu nerwowego, nienaturalny wzrost wielkości śledziony, wątroby, węzłów chłonnych.

Co robić w takiej sytuacji? Na początek zalecamy przeczytanie tego artykułu. W tym artykule opisano szczegółowo metody radzenia sobie z pasożytami. Zalecamy również kontakt ze specjalistą. Przeczytaj artykuł >>>

Mimo to toksoplazmoza nie jest straszna dla zwykłego człowieka. Jest bezobjawowy i nie powoduje żadnych negatywnych konsekwencji. Najpoważniejsze powikłania toksoplazmozy obserwuje się przy zakażeniu wewnątrzmacicznym lub u osób z obniżoną odpornością.

Image
Image

Toxoplasma gondii

Zasady rozpoznawania toksoplazmozy

Jeśli podejrzewa się rozpoznanie toksoplazmozy, należy odróżnić ją od innych chorób, które mają podobne objawy. Przede wszystkim są to:

  • Mononukleoza zakaźna;
  • gruźlica;
  • limforektuloza;
  • chlamydia;
  • choroby onkologiczne i wiele innych.

Niewielkie znaczenie dla postawienia prawidłowej diagnozy mają również czynniki epidemiologiczne. Należą do nich bliski kontakt z kotami, nawyki żywieniowe, styl życia, zawód itp. Czynniki te mają względną wartość podczas diagnozy, ponieważ prawie każdy może zachorować.

Cechą tej choroby jest to, że charakteryzuje się różnorodnymi objawami klinicznymi, ale całkowity brak charakterystycznych tylko dla niej objawów.

Pierwszy etap diagnozy - badanie pacjenta

Podczas badania pacjenta w ostrym przebiegu toksoplazmozy można znaleźć:

  • podwyższona temperatura ciała, ale rzadko wzrasta bardziej niż wskaźniki podgorączkowe;
  • znaczny wzrost wielkości wątroby i śledziony. W tym przypadku narządy te stają się dość bolesne przy badaniu palpacyjnym;
  • wzrost wielkości węzłów chłonnych. Zwykle ich średnica sięga 1-1,5 cm, węzły chłonne są miękkie w dotyku i bolesne. Zwykle nie łączą się z sąsiednimi tkankami;
  • w ogólnej analizie krwi obserwuje się również pewne zmiany.
Image
Image

Serologiczne metody diagnostyczne

Do oznaczenia przeciwciał przeciwko toksoplazmozie stosuje się następujące metody diagnostyczne:

  1. RIF, czyli reakcja immunofluorescencyjna, jest przeprowadzana w ten sposób: za pomocą specjalnych odczynników chemicznych rozcieńcza się materiał. Przeciwciała będą widoczne w specjalnym mikroskopie wyświetlającym światło ultrafioletowe. W przypadku toksoplazmozy blask będzie jasny - ten wynik jest wyświetlany jako: +++ lub ++++.
  2. RNG, czyli pośrednia reakcja hemaglutynacji, opiera się na zdolności erytrocytów do wytrącania się podczas pewnych reakcji chemicznych. Jeżeli po wykonaniu niezbędnych manipulacji laboratoryjnych erytrocyty pokryły dno probówki, wynik jest pozytywny. Określa się go następująco: „reakcja intensywna +++” i „reakcja bardzo intensywna ++++”.
  3. ELISA, czyli metoda diagnostyki immunologiczno-testowej, jest wykorzystywana do określenia toksoplazmozy częściej niż inne, ponieważ ma szereg zalet: jest przeprowadzana szybko, przy użyciu specjalnego sprzętu, ma możliwość śledzenia dynamiki, a także do analizy 2 typów immunoglobulin IgG i IgM. Do przeprowadzenia takiej analizy wykorzystuje się systemy testowe produkowane w Czechach i Finlandii. Takie testy można z powodzeniem przeprowadzić na wszystkich grupach badanych, w tym na osobach zakażonych wirusem HIV.

Interpretacja analizy metodą ELISA

Aby poprawnie rozszyfrować wyniki analizy metodą ELISA, należy zrozumieć istotę biologicznych procesów infekcji. Organizm wytwarza przeciwciała z grup białek immunoglobulin typu IgG i IgM w celu zwalczania patogenu i ochrony przed wtórnym zakażeniem.

Image
Image

Przeciwciała IgM są wytwarzane przez organizm natychmiast po zakażeniu toksoplazmozą, pozostają w organizmie do miesiąca, po czym wskaźniki stopniowo maleją i całkowicie zanikają. Zatem wykrycie przeciwciał z grupy IgM w analizie jest oznaką ostrej postaci.

Immunoglobuliny typu IgG zaczynają być wytwarzane w organizmie w 3. dniu zakażenia i chronią człowieka przed ponownym zakażeniem toksoplazmozą przez całe życie.

Zatem wykrycie przeciwciał z tej grupy i brak wskaźników IgM wskazuje, że organizm jest chroniony, dlatego nie ma powodu do niepokoju.

Istnieją jednak inne możliwości wyników analizy metodą ELISA. Wówczas rozszyfrowanie analizy na toksoplazmozę wymaga dodatkowych badań w celu potwierdzenia ostrej postaci choroby lub jej braku. Możliwe są opcje wskazane w tabeli.

Interpretacja wyników analizy metodą ELISA:

IgM IgG Przeznaczenie negatywny negatywny Istnieje ryzyko infekcji, ponieważ organizm nie był wcześniej zakażony pasożytami toksoplazmozy. negatywny pozytywny Najprawdopodobniej infekcja wystąpiła dawno temu i obecnie nie ma niebezpieczeństwa. Ale aby potwierdzić wynik, lekarz zaleci dodatkowe badania. pozytywny negatywny Choroba jest ostra, wystąpiła pierwotna infekcja. pozytywny pozytywny Infekcja wystąpiła niecały miesiąc temu.

Analizując tabelę, można zauważyć, że identyfikacja ostrej toksoplazmozy może być trudna. IgG dodatnie - interpretacja analizy może mówić zarówno o wcześniejszej infekcji, jak i pierwotnej infekcji. Ale obecność przeciwciał IgM zwykle wskazuje na ostry etap choroby.

Alergiczna metoda diagnostyczna

Alergiczna metoda diagnozowania toksoplazmozy pozwala na identyfikację obecności tych patogenów w organizmie człowieka poprzez monitorowanie odpowiedzi immunologicznej organizmu. W tym przypadku pacjentowi wstrzykuje się śródskórnie specjalny lek - toksoplazminę.

Jest to kompleks antygenowy otrzymywany poprzez pobranie płynu w jamie brzusznej od białych myszy cierpiących na toksoplazmozę. Lek ten wstrzykuje się zewnętrznie w ramię w ilości 0,1 ml.

Podczas przeprowadzania testu alergicznego bierze się pod uwagę rozwój przekrwienia lub zaczerwienienia skóry w pobliżu miejsca wstrzyknięcia. Mogą również obserwować kumulację wstrzykniętej substancji w tkankach (infiltrację).

Image
Image

Podczas przeprowadzania testu alergicznego można zaobserwować następujące reakcje:

  • ostro pozytywny. Charakteryzuje się wielkością reakcji śródskórnej, która przekracza 20 mm;
  • pozytywny. Obserwuje się wyraźną reakcję, której wielkość wynosi od 13 do 20 mm;
  • słabo pozytywne. Charakteryzuje się wielkością reakcji śródskórnej od 10 do 13 mm;
  • negatywny. Wielkość reakcji śródskórnej po podaniu leku nie przekracza 9 mm.

Pozytywna reakcja zawsze wskazuje na obecność choroby w organizmie człowieka, a negatywna potwierdza jej brak w jakiejkolwiek postaci (ostrej lub przewlekłej).

Parazytologiczna metoda diagnostyki toksoplazmozy

Diagnostyka parazytologiczna jest możliwa, ponieważ toksoplazmoza jest wywoływana przez mikroskopijne mikroorganizmy pasożytnicze. U chorego można je łatwo zidentyfikować za pomocą określonych metod badawczych.

Na przykład toksoplazma bardzo często występuje we krwi, płynie mózgowo-rdzeniowym, płynie owodniowym itp. Można je również znaleźć w niektórych tkankach. Ta metoda diagnostyki toksoplazmozy jest bardzo często stosowana przy wykonywaniu biopsji węzła chłonnego.

Diagnostyka instrumentalna w kierunku toksoplazmozy

Toksoplazmoza to choroba, która może wpływać na wiele narządów i układów organizmu człowieka. Dlatego w przypadku jego wykrycia lub tylko wtedy, gdy istnieje podejrzenie obecności tego problemu, przeprowadza się obszerne badanie instrumentalne.

Ma na celu zidentyfikowanie wielu patologii, które zostały wywołane przez aktywność mikroorganizmów pasożytniczych.

W tym celu stosuje się następujące metody diagnostyki instrumentalnej:

  • elektrokardiogram. Pozwala zidentyfikować problemy w pracy serca;
  • procedura ultrasonograficzna. Najczęściej produkowany jest na narządy zlokalizowane w jamie brzusznej - wątrobie, śledzionie, trzustce;
  • prześwietlenie. Jest produkowany w celu identyfikacji zmian patologicznych w płucach, tkankach miękkich;
  • perymetria, refraktometria i inne metody diagnostyczne określające stan oczu.
Image
Image

Instrumentalna diagnostyka toksoplazmozy

Podczas diagnozowania toksoplazmozy mózgowej (szczególnie u pacjentów z AIDS) wykonuje się tomografię komputerową, rezonans magnetyczny mózgu: miana IgG (rzadziej IgM) są określane w surowicy krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym, DNA patogenu jest wykrywane metodą PCR, a patogen jest z nich izolowany.

Diagnostyka różnicowa toksoplazmozy

Toksoplazmozę odróżnia się od wielu chorób o charakterze zakaźnym i niezakaźnym: limfogranulomatoza, białaczka limfocytowa i inne patologie układu krwionośnego, gruźlica, listerioza, jersinioza, mononukleoza zakaźna. choroby układu nerwowego i narządów wzroku.

U dzieci, biorąc pod uwagę wiek, przeprowadza się diagnostykę różnicową toksoplazmozy z CMVI, infekcjami opryszczkowymi i różnymi ostrymi wirusowymi infekcjami dróg oddechowych, różyczką, wirusowym zapaleniem wątroby.

W przypadku powtarzających się poronień, narodzin dzieci z anomaliami rozwojowymi u kobiet seropozytywnych, należy wykluczyć patologię położniczą i ginekologiczną.

Objawy wrodzonej toksoplazmozy

Wrodzona postać choroby występuje u płodu, gdy kobieta w ciąży zostaje zakażona toksoplazmozą.

W zależności od czasu trwania ciąży wrodzoną toksoplazmozę można z grubsza podzielić na dwie grupy:

  • wczesna toksoplazmoza wrodzona, w której zakażenie matki i płodu występuje w pierwszych miesiącach ciąży;
  • późna wrodzona toksoplazmoza, w której ciężarna kobieta zostaje zakażona toksoplazmozą i przenosi chorobę na płód w drugiej połowie ciąży.

Często wczesna wrodzona toksoplazmoza prowadzi do śmierci płodu w postaci samoistnego poronienia lub urodzenia martwego płodu.

Dlatego, jeśli kobieta zaraziła się tą chorobą będąc na stanowisku, o celowości dalszego zachowania ciąży decyduje zwykle kolegium lekarskie (w skład którego wchodzą położnicy-ginekolodzy i specjaliści chorób zakaźnych).

W przypadku późnej wrodzonej toksoplazmozy dziecko może urodzić się z objawami uogólnionej toksoplazmozy (np. Powiększona wątroba, śledziona).

Istnieją następujące formy wrodzonej toksoplazmozy:

  • ostra forma;
  • postać przewlekła.
Objawy ostrej postaci wrodzonej toksoplazmozy Objawy przewlekłej postaci wrodzonej toksoplazmozy
  • wyraźne oznaki zatrucia;
  • gorączka;
  • powiększona wątroba i śledziona;
  • zażółcenie skóry;
  • wysypka plamisto-grudkowa w postaci grudek w kolorze fioletowym, cielistym lub ciemnobordowym, występująca głównie na tułowiu, twarzy i kończynach;
  • bół głowy;
  • zmiany zapalne oczu;
  • zapalenie mózgu.
  • wodogłowie - gromadzenie się płynu w mózgu, prowadzące do deformacji czaszki i patologicznych zaburzeń narządu słuchu i wzroku;
  • upośledzenie umysłowe, które objawia się upośledzeniem umysłowym;
  • zapalenie naczyniówki i siatkówki (zapalenie naczyniówki);
  • epilepsja, która objawia się częstymi napadami;
  • zanik nerwów wzrokowych;
  • jako powikłanie może dojść do ślepoty i postępującego uszkodzenia mózgu, które często prowadzi do śmierci pacjenta.

Nabyte objawy toksoplazmozy

Wyróżnia się następujące okresy choroby:

  • okres wylęgania;
  • okres prodromalny;
  • okres szczytowy;
  • okres rekonwalescencji.
Okres chorobowy Czas trwania okresu Opis okresu Okres wylęgania od trzech dni do dwóch tygodni Charakteryzuje się namnażaniem patogenów i akumulacją toksyn. Okres ten trwa od momentu dostania się mikroorganizmu do organizmu do pojawienia się pierwszych objawów. Okres prodromalny w ciągu jednego do dwóch tygodni Charakteryzuje się pojawieniem się pierwszych niespecyficznych objawów klinicznych (np. Gorączka, złe samopoczucie, obrzęk węzłów chłonnych). Ten okres może rozpocząć się ostro lub stopniowo. Okres szczytowy dwa do trzech tygodni Występuje zmniejszenie niespecyficznych objawów choroby. Zahamowana zostaje także żywotna aktywność komórek odpornościowych organizmu, co w konsekwencji prowadzi do rozwoju patologicznych stanów układu sercowo-naczyniowego, mięśniowo-szkieletowego i nerwowego. Okres rekonwalescencji w trzecim - czwartym tygodniu choroby następuje stopniowe zanikanie wszystkich objawów klinicznych Charakteryzuje się zanikiem objawów choroby i pojawieniem się trwałej odporności, która rozwija się na całe życie.

Zalecane: