Epidermal Staphylococcus - Epidermidis W Rozmazie, Objawy I Leczenie Gronkowca

Spisu treści:

Epidermal Staphylococcus - Epidermidis W Rozmazie, Objawy I Leczenie Gronkowca
Epidermal Staphylococcus - Epidermidis W Rozmazie, Objawy I Leczenie Gronkowca

Wideo: Epidermal Staphylococcus - Epidermidis W Rozmazie, Objawy I Leczenie Gronkowca

Wideo: Epidermal Staphylococcus - Epidermidis W Rozmazie, Objawy I Leczenie Gronkowca
Wideo: Gronkowiec złocisty - jak wyleczyć ? 2024, Marzec
Anonim

Ostatnia aktualizacja 24 stycznia 2018 o 14:29

Czas czytania: 5 min

Istnieje ogromna liczba patogennych mikroorganizmów, które mogą szkodzić zdrowiu ludzkiemu.

Największą grupą takich stworzeń są bakterie. Otaczają nas zawsze i wszędzie: w domu i pracy, w mieszkaniu i na ulicy, nawet na skórze i wewnątrz ludzkiego ciała bakterie są obecne od urodzenia i to jest norma.

Jednak w mikroskopie różnią się również budową. Niektóre wyglądają jak oddzielne kuliste struktury, inne tworzą łańcuchy (paciorkowce) i mikrostruktury podobne do kiści winogron. W tym drugim przypadku bakterie mają specjalną nazwę - gronkowce.

Zadowolony

  • 1 Ogólne informacje i charakterystyka gronkowców
  • 2 Epidermal Staphylococcus aureus: charakterystyka i rozmieszczenie
  • 3 Patogeneza, przebieg patologii i objawy choroby wywoływanej przez Staphylococcus Epidermidis
  • 4 Obecność gronkowców naskórkowych w analizach
  • 5 Leczenie
  • 6 Zapobieganie

    6.1 Podobne artykuły

Ogólne informacje i charakterystyka gronkowców

Image
Image

Gronkowce to bakterie, które mają kulisty wygląd i są rozmieszczone w postaci skupisk, podobnych do kiści winogron, a czasem pojedynczo lub w parach.

Ich rozmiary są małe - od 0,5 do 1,3 mikrona. Brakuje im wici i dlatego są nieruchome. Przedstawiciele gronkowców są szeroko rozpowszechnieni w powietrzu, glebie, wodzie.

Warto zwrócić uwagę na tak ważny fakt, że normalnie bakterie te są obecne w organizmie człowieka, a mianowicie w całym przewodzie pokarmowym, w tym w żołądku. Są również stale obecne na skórze, błonach śluzowych układu oddechowego, a także w drogach moczowych i narządach płciowych.

Wielu przedstawicieli tego rodzaju to warunkowo chorobotwórcze bakterie. Oznacza to, że są one stale obecne w naszym organizmie i nie szkodzą mu, ale z powodu pewnych zmian (hipowitaminoza, stany niedoboru odporności itp.) Szkodzą zdrowiu.

Wszystkie gronkowce są odporne na wpływy środowiska. Tolerują wysokie temperatury, promieniowanie ultrafioletowe i chemikalia lepiej niż inne bakterie.

Na przykład przedstawiciele tego rodzaju umierają zaledwie godzinę po podgrzaniu do 60 ° C, wytrzymują bezpośrednie działanie promieni słonecznych przez 10-12 godzin. Norma lub optymalna temperatura dla rozmnażania i rozwoju gronkowców wynosi od 30 do 37 ° C.

Staphylococcus epidermidis: charakterystyka i rozmieszczenie

Image
Image

Staphylococcus epidermidis jest członkiem naturalnej mikroflory skóry. Staphylococcus epidermidis jest stale obecny na powierzchni skóry i nie jest w stanie wyrządzić szkody zdrowiu, jest to norma.

Choroby rozwijają się u osób starszych, wycieńczonych i chorych, których organizm jest osłabiony (na przykład w obecności chorób przewlekłych lub współistniejącej onkologii).

Do grupy ryzyka należą również kobiety w ciąży, osoby z dysbiozą, a także pacjenci, którzy niedawno przeszli operację przebywający na oddziale intensywnej terapii i oddziale intensywnej terapii.

Warunkiem rozprzestrzeniania się infekcji jest nieprzestrzeganie norm higieny i czystości, a także niedostateczna sterylizacja narzędzi chirurgicznych oraz naruszenie zasad aseptyki i antyseptyki na salach operacyjnych.

Patogeneza, przebieg patologii i objawy choroby wywoływanej przez Staphylococcus Epidermidis

Image
Image

Mikrob przedostaje się do organizmu przez uszkodzony naskórek i błony śluzowe, często podczas operacji, ran, podczas zakładania cewników naczyniowych i moczowych. Ponadto patogen rozprzestrzenia się po całym organizmie w sposób krwiotwórczy (poprzez układ krwionośny). W rezultacie może wystąpić sepsa i inne procesy zapalne.

Choroba charakteryzuje się powolnym przebiegiem i niewielką manifestacją na początkowym etapie.

Ponadto dołączają się następujące objawy:

  • pogorszenie stanu ogólnego;
  • zmęczenie, osłabienie, blada skóra;
  • wzrost temperatury ciała z 37 C do 38 C;
  • rozwój podrażnień, wysypek i trądziku na skórze;
  • możliwe nudności, wymioty; Zaburzenia stolca.

Choroba nie ma wyraźnych objawów klinicznych, stan zapalny przebiega powoli, w fazie podostrej. Czasami występuje przebieg choroby, w której nie ma objawów (przebieg bezobjawowy).

Zakażone implanty w chirurgii naczyniowej i kardiochirurgicznej mogą powodować rozwój fałszywych tętniaków, co stanowi zagrożenie dla życia ludzkiego.

Staphylococcus epidermidis jest częstą przyczyną ropienia w obecności cewnika moczowego. W takim przypadku konieczna jest wymiana cewnika. Po wyeliminowaniu przyczyny układ odpornościowy organizmu często radzi sobie sam z chorobą i nie jest wymagany oddzielny cykl antybiotyków, to norma. Pacjent jest leczony roztworami antyseptycznymi.

Ponadto dość często zapalenie cewki moczowej rozwija się, gdy jest zakażona Staphylococcus epidermidis. Najczęściej kobiety borykają się z tym problemem. Patologia jest trudna. Objawy zapalenia cewki moczowej są wyraźne, temperatura ciała wzrasta do 38 ° C, na skórze pojawiają się ropne wysypki. W takiej sytuacji konieczne jest leczenie, w tym antybiotykoterapia.

Ale objawy nie są najważniejsze w diagnozie. Aby dokładnie określić patogen, konieczne są testy laboratoryjne. W przeciwnym razie nieprawidłowa diagnoza i niewłaściwe leczenie mogą prowadzić do rozwoju powikłań.

Obecność gronkowców naskórkowych w analizach

Image
Image

Powtarzam, że Staphylococcus epidermidis jest warunkowo chorobotwórczy i jego obecność w organizmie człowieka jest normą. Więc jego obecność w odczytach testowych nie jest jeszcze powodem do paniki.

Patologiczna zawartość mikroorganizmów jest wskaźnikiem, który przekracza wskazaną liczbę lub rozwój krostkowych zmian skórnych i błony śluzowej nosa z normalnym wskaźnikiem (przy braku innego powodu).

Możliwe powikłania w przypadku braku leczenia patologicznego:

  1. dodanie innych infekcji układu moczowo-płciowego i postęp zapalenia;
  2. erozja szyjki macicy;
  3. zapalenie pęcherza;
  4. zapalenie spojówek;
  5. zapalenie zatok;
  6. zapalenie krtani;
  7. procesy zapalne w nerkach.

Leczenie

Image
Image

Podczas leczenia tej dolegliwości konieczne jest przeprowadzenie złożonej terapii, podobnie jak w przypadku innych chorób bakteryjnych. Jednak leczenie wszystkich gronkowców, w tym gronkowców naskórkowych, nie jest łatwym zadaniem, ponieważ organizmy te są odporne na wszelkie wpływy.

W diagnostyce choroby konieczne jest nie tylko określenie patogenu, ale także ustalenie, na jakie leki jest wrażliwy. Konieczne jest leczenie przyczyny choroby, a nie objawów. To klucz do skutecznego leczenia.

Podstawowe zasady kompleksowego leczenia gronkowców naskórkowych:

  1. konieczne jest przerwanie kontaktu pacjenta ze źródłem infekcji;
  2. konieczne jest przetwarzanie pomieszczeń, w których przebywa dana osoba, a także obróbka odzieży pacjenta i artykułów gospodarstwa domowego;
  3. przestrzegać zasad aseptyki i antyseptyki w chirurgii;
  4. terapia antybiotykowa po teście wrażliwości skuteczna jest kombinacja ryfampicyny z gentamycyną lub wankomycyną;
  5. leczenie skóry preparatami antyseptycznymi niezawierającymi antybiotyków;
  6. aktywacja układu odpornościowego (przyjmowanie leków immunostymulujących).

Ważnym etapem terapii jest przywrócenie mikroflory jelitowej do stanu normalnego po leczeniu przeciwbakteryjnym. Aby to zrobić, konieczne jest przyjmowanie określonych leków - probiotyków zawierających lakto- i bifidobakterie.

Zapobieganie

Image
Image

Zawsze łatwiej jest zapobiec rozwojowi choroby niż leczyć ją później. Zadaniem profilaktyki jest zapobieganie rozwojowi patologii.

Środki niezbędne do wykluczenia rozwoju choroby:

  • przestrzegać zasad higieny osobistej;
  • nie kontaktuj się z zarażonymi ludźmi;
  • przestrzegać zasad aseptyki i antyseptyki na oddziale chirurgicznym;
  • wspierać aktywność odpornościową organizmu;
  • leczyć dotknięte obszary skóry i błon śluzowych środkami antyseptycznymi.

Zalecane: